سیل ویرانگر فروردین ۹۸ شهرستان پل‌دختر موجب تخریب زیرساخت، ابنیه و راه‌های دسترسی و از بین رفتن بخش‌های مختلف کشاورزی شد. باران‌های سیل‌آسا در نوروز ۹۸ سیل را مهمان ناخوانده شهرستان پل‌دختر و جز سین ناخوانده قرار داد. سیلاب به باغات و زمین‌های کشاورزی خسارات زیادی وارد کرد. 

سیل ویرانگر و خشمگین آنچه پیش رویش بود را از بیخ کند و با خود برد و کشاورزان علاوه بر خانه و زندگی خود منبع‌های درامد و حاصل دسترنج و تلاش خود را از یک چشم بر هم زدن از دست دادند. باغاتی که در حاشیه رودخانه کشکان قرار داشتند زیر سیلاب ویرانگر رفتند و به تلی از گل و لای و خاک تبدیل شدند. از سیل ویرانگر بیش از ۲۹ ماه می‌گذرد و برخی کشاورزان چشم‌انتظار وعده‌های مسئولان قرار دادند.

سیل فروردین ۹۸ علاوه بر خسارات زیاد به محصولات کشاورزی، اراضی و ادوات کشاورزی این منطقه را نیز تحت تاثیر قرار داد و زیان‌های فراوانی به بار آورد. برخی زمین‌هایی که در حاشیه رودخانه قرار داشته‌اند بر اثر سیلاب به طور صددرصد تخریب شده به گونه‌ای که به بستر رودخانه تبدیل شده است.

تعداد زیادی از باغات مثمر ثمر و درختان چندین ساله همانند انجیر، انار، گردو و کشت‌های سبزیجات، گلخانه و... موتورآلات، پمپاژ‌های آب‌رسانی، لوله‌ها و ادوات کشاورزی، حصار‌ها و دیوار‌های اطراف اراضی آن‌ها بر اثر سیل دچار آسیب شدید شدند.

سیل همه دار و ندار برخی روستاییان را با خود برد و مهم‌ترین آن‌ها زمین زراعی و ابزار و تجهیزات کشاورزی بود. زمین‌های کشاورزی به شن‌زار‌های غیرقابل کشت تبدیل شدند و اهالی این روستا‌ها آنچه را که ابزار شغل‌شان بود در کمترین زمان از دست دادند.

چند صد هکتار از بهترین زمین‌های زراعی و باغی این شهرستان در حاشیه رودخانه کشکان که از قابلیت زراعی برخوردار بودند تخریب کامل و به بستر رودخانه تبدیل شدند و متاسفانه گویا در دستورالعمل پرداخت خسارت سیل نیز دیده نشدند و هیچ گونه غرامتی به آن‌ها پرداخت نشده است.

در برخی روستا‌ها به هر کشاورز تنها بین ۱ تا ۵ میلیون تومان به عنوان حق کشت پرداخت شده و معلوم نیست کشاورزان با این پول اندک چه کار می‌توانند انجام دهند؟ آیا با این پول می‌توان کشاورزی را رونق بخشید؟ به برخی کشاورزان چند میلیارد تومان ضرر وارد شده است اما به دلیل محدودیت مالی، دولت نتوانست مبلغ واقعی خسارت را به کشاورزان بدهد و با پرداخت تسهیلات چند ده میلیون تومانی، عملاٌ هیچ کدام را نمی‌شود جبران کرد.

کشاورزی و باغداری تنها منبع درآمد و امرار معاش مردم این مناطق بود که با آسیب‌های زیاد، دستخوش تغییر شده و از بین رفته است و برخی ساکنین برای امرار معاش مجبور به مهاجرت به استان‌های برخوردار کرده‌اند.

اراضی کشاورزی که در اثر سیل گذشته تخریب شده و از حیز انتفاع خارج شده تاکنون هیچ وجهی به مالکان آن‌ها پرداخت نشده و هنوز بلاتکلیف هستند. پیگیر‌هایی برای حل مشکل کشاورزان از طرف مسئولان شهرستان و استان صورت گرفته و ضرورت دارد نگرانی اهالی برطرف شده و ‌امیدواریم پس از برآورد دقیق نسبت به جبران آن‌ها اقدام لازم صورت گیرد.