درگذشته و امروزه نیز در خانواده‌های ایلیاتی و روستایی کارها و فعالیت های روزانه بین زنان و مردان  تقسیم می شود کارهایی که بیرون از خانه انجام میشد مثل چوپانی زراعت و باغبانی چیدن پشم گوسفندان و غالباً به وسیله مردان انجام می‌شد و کارهای خانه به وسیله زن ها وظایف زن ها شامل کارهایی چون نگهداری و مراقبت از بره ها و گوساله های تازه متولد شده علف دادن به دام ها ، جاجیم بافی، گلیم بافی، پشم ریسی، تهیه آرد بلوط، شیردوشی، پخت نان، ماست بندی، مشک زنی، قالی بافی و غیره می باشد.

شاید مهمترین فعالیت در تولید فرآورده های لبنی مشک زنی باشد. اگر این کار انجام نگیرد بخش فراوانی از محصولات لبنی از بین میرود. مشک زنی ماست را به دوغ تبدیل میکند و علاوه بر تولید دوغ کره هم تولید می شود. روغن محلی را هم از کره می گیرند. از دوغ اضافی نیز دیگر فرآورده‌های لبنی مثل کشک و قره قروت، ترخینه تولید می شود. مشک زنی از کارهای مهم خانواده های روستایی و عشایری است و باید هر سه یا چهار روز یکبار انجام شود. مشک پر از ماست را به وسیله طنابی محکم به سه پایه چوبی به نام مالار از آویزان می کنند و پی در پی مشک پر از ماست را  به سمت جلو و عقب تکان میدهند. بر اثر حرکت پاندولیِ مشک، ماست آرام‌آرام حالت آبکی به خود می‌گیرد و تبدیل به دوغ میشود. زنان به هنگام مشک زنی برای سرگرمی و سرعت بخشیدن به کار و جلوگیری از خستگی زودرس ترانه‌هایی می سرودند که از بکرترین و ناب ترین ترانه های لری می باشند.

مشک ِِمشک َ،  مشک ِ مشکون 

بن مشکم قیطون

همِ دوش سی چوپون

ماسش هم سی دِ یوون

رنجش سی مه می مونِ

مشک زم  نُو نالیدم

دس و کِرِش مالیدم

کِلیک یام بین و آودار

زن ِ کدخدا بی بی یار

هی جو هی جو ، جونم مشک

جونم و قربونت

 مشک ئی مشک ،‌مشک ئی مشک

ئی روله مشک ،ئی دا مشک

صد منت روغه، چل منت کشک

در این ابیات خطاب نمودن مشک به اسم مادر و فرزند بیانگر تقدس و احترام و عزیز بودن مشک و دوغ نزد صاحب مشک و همچنین نشانه عشق و وابستگی شدید صاحب مشک به مشک است . در دو مصرع پایانی صاحب مشک با زبان شعر  آرزوی خود را بیان کرده و از خدا می خواهد که از این مشک صد من روغن و چهل من  کشک نصیب او شود.

هی ها مشک جونمی مشک

باریکم کردی چی تالی دشکه

برا بیا و هار رئم مین ذُرات

قالی ِ کردمه بونش زیر پات

برا بیا و هار ، مر د ِ کی ترسی

شازاده احمد حوالت پرسی

به قلم هوشنگ جودکی‌