هر دولت در انتصابات وزرا و مدیران میانی و رده پایین  کاملاً پایگاه اجتماعی حامیان خویش را مدنظر قرار می‌دهد و به ‌شرطی از مدیران فراجناحی استفاده می‌کند که کارنامه‌ای موفق در گذشته‌ داشته باشند اما متاسفانه به این مهم در برخی ادارات استانها و شهرستانها توجهی نشده است.

 در استان لرستان مدیرانی وجود دارند که در دولت احمدی نژاد مدیر بوده اند و امروز در دولت دوم تدبیر و امید هنوز مدیر میباشند و دولت پایگاه حامیان خود در این ادارات را مد نظر قرار نداده است. مدیرانی که تغییرات در ریاست جمهوری، استانداری و فرمانداری در سرنوشت مدیریتی آنها تاثیری نداشته است.

براستی چرا مدیرانی که معزول دولت قبل بوده در دولت تدبیر و امید مسنددار مدیریت شوند و یا کسانی که کارنامه‌ای ضعیف در دولت‌های پیشین داشته‌اند هم‌چنان باید بر مسند امور برخی ادارات كل باشند و خبری هم از تغییر آنها نیست ؟

چرا یک نفر که در دولت پیشین عهده دار مدیریت اداره ای بوده  و عملکردی قابل دفاع نداشته است دوباره باید جایگاه اداری و مدیریتی خویش را در دولت جدید که برآیند شعار تغییرخواهی مردم بوده است حفظ کند و پرچم دار اعتدال گرایی شود؟ اگر قرار بود همین مدیران حفظ شوند، چرایی رأی اکثر مردم به تدبیر و امید چه بود؟

با فراجناح‌گرایی مخالف نیستیم اما به‌ شرطی که فردی که حکم مدیریت گرفته است یا حکم مدیریتش تمدید شده در گذشته کارنامه‌ای موفق داشته است نه اینکه معزول دولت قبل باشد و در دولت جدید بکار گرفته شود.

در برخی ادارات در شهرستانها چندین سال است کسانی بر صندلی مدیریت تکیه زده اند که تا بحال نه نشست خبری با اصحاب رسانه و جراید محلی برگزار کرده اند و نه در فضای مجازی پاسخگوی سوالات بوده اند و فقط هرزگاهی در فضای مجازی استیکری رد و بدل میکنند.

این مدیران تا به امروز با دو رئیس جمهور، سه وزیر، سه استاندار!!! چهار فرماندار!!! کار کرده اند بی آنکه حتی فکر تغییر آنها در ذهن هیچکدام خطور کرده باشد. حال آنکه بسیاری معتقدند  ایجاد تغییر می تواند به دلیل بی کفایتی مدیر نباشد بلکه تغییر اساساً باعث ایجاد انگیزه و حرکت در سازمان و اداره مدنظر می گردد.