بخشی از این افراد که به عنوان کابینه پیشنهادی به مجلس معرفی شده اند وابسته به آستان قدس، تشکیلات ستاد اجرایی فرمان امام و نیروهای نزدیک به مخبر دزفولی معاون اول دولت  و بخشی هم وزرا  و معاونین وزرا و دولتمردان دولت محمود احمدی نژاد بین سالهای 84 تا 92 هستند؛ یعنی خواستگاه کابینه دولت سیزدهم از این سه حوزه است.

عدم حضور زنان در کابینه، استفاده از برخی چهره های فاقد رزمه و گمنام نظیر باغگلی در آموزش و پرورش و همچنین تسلط مخبر ذزفولی بر تیم اقتصادی از دیگر نکات قابل ملاحظه ای است که در این زمینه به چشم می خورد. 

نبرد مخبر دزفولی و فرهاد رهبر در تسلط بر تیم اقتصادی دولت و مهره چینی های معاون اول رئیس جمهور گرچه به تاخیر در ارسال فهرست وزرای پیشنهادی کابینه به مجلس منجر شد اما عدم حضور چهره هایی چون نیکزاد، حاجی بابایی، سردار دهقان، سردار محمد، فرزین، شمس الدین حسینی، بذرپاش و... نشان می دهد این کابینه قرار است متشکل از افراد تازه کار و گمنام و بی ستاره با محوریت شخص سید ابراهیم رئیسی و البته حضور پررنگ مخبر دزفولی پایه گذار دولت انقلابی و نوپایی باشد که در گام دوم انقلاب ، با عبور از چهره های تکراری و قدیمی تر مسیری متفاوت را ایجاد کند هر چند در این بین شاید بسیاری از اصولگرایان حامی دولت از بسیاری از این گزینه های معرفی شده شگفت زده هم شده باشند.

تداوم حضور کویری ها در وزارت خانه هایی نظیر نیرو و کشاورزی شاید برای استان های درگیر با بحران آب نظیر لرستان و خوزستان خوشایند نباشد زیرا اساسا این دو استان پرآب کشور در حالی با شرایط بسیار سخت و پر چالشی در حوزه آب مواجه شده اند که هیچ سهمی را در بین وزرای پیشنهادی ندارند و این کویر نشینان خواهند بود که سیاست های آبی کشور را با تسلط بر دو حوزه نیرو و کشاورزی مثل همیشه طرح ریزی خواهند کرد.

کابینه پیشنهادی رئیس جمهور رئیسی، بی تجربه و فاقد سابقه اجرایی و مدیریتی قابل توجه هستند و همین موضوع شاید یکی از چالش های او در مسیر تحقق وعده های انتخاباتی اش به مردم باشد، اختلافات درونی با تشکیل کابینه و شروع بکار دولت علنی تر خواهد شد و عملا مجلس نیز در مسیر فشار و سهم خواهی از دولت خواهد رفت.