در روزهای پایانی سال ۹۹ زمزمه های جدایی بخش معمولان از شهرستان پلدختر و ایجاد شهرستان جدید واکنش‌های متعددی را سبب شد. فارغ از دلایل و اهداف پیدا و پنهان، این طرح در فضای مجازی با توجیه توسعه بیشتر معمولان مطرح شد که با واکنش هایی از جمله محدود شدن شهرستان پلدختر و کندی آهنگ رشد آن مواجه گردید که هر دو در جای خود قابل بحث می باشد اما فراتر از بحث توسعه این طرح در گام اول باعث انشقاق و جدایی یک پیکره واحد از هم و تبعات بعدی خواهد شد.

واقعیت این است که مردم ساکن در شهرستان پلدختر از چم حیدر تا پاعلم از یک بدنه هستند و جدا کردن آنان از یکدیگر ظلم بزرگی است که نه تنها منجر به تقویت و توسعه نمی گردد بلکه باعث تضعیف این قوم که به بلندای تاریخ در کنار هم بوده اند خواهد شد.

مردم این منطقه آنجا معنا یافته اند که در کنار هم زیسته اند لذا مردم شریف و نجیب معمولان و پلدختر باید با هوشیاری مراقبت نمایند که با بهانه واهی توسعه، هزینه این جدایی نامیمون نشده تا خدای ناکرده بعداً مورد طمع دیگران قرار نگیرند.

شایسته تر نیز این بود که وزارت کشور پیش از طرح و جمع بندی این موضوع به جغرافیای قومی و اجتماعی منطقه توجه و دلایل این کار را در فضایی شفاف تر بیان و نظرات کارشناسی دیگر کارشناسان خارج از حوزه وزارت کشور و نخبگان دلسوز را رصد می کرد سپس طرح موضوع می نمود.

اینک نیز دولت موظف است با کارشناسی دقیق به بررسی و برآورد نتایج و تبعات این طرح اقدام نماید اگر چه می بایست بیش از آنکه به تغییر تقسیمات سیاسی اداری استان ورود کند به برنامه ریزی و اختصاص منابع جهت رفع محرومیت ها همت گمارد.

غلامرضا نصیری/ رئیس شورای اسلامی شهر پلدختر