لدی دوراند همسر وزیر مختار انگلیس سرمورتیمر است او در ماه نوامبر یا آبانماه سال ۱۳۱۷ هجری قمری برابر ۱۸۹۹ میلادی از دزفول به سمت خاک لرستان عزیمت کرد و از طریق میانکوه به خرم آباد رسید.

دو نفر از کدخدایان دریکوند به نام میرحاجی و میرمته راهنمای او بودند که در خرم آباد انعام خود را به صورت تفنگ می گیرند و باز می گردند. او می گوید که قبلا به ما گفته بودند که لرها مردمی خائن و درنده خو هستند و ممکن است حتی همین راهنمایان به خاطر پول سرمان را ببرند، ولی من از لرها فقط رفتار مهرآمیز دیدم.

او شب را در حوالی قلعه رزه به سر می برد و روز بعد وارد منطقه سگوندها می شود. رئیس آن زمان سگوندها مهرعلی خان بوده که به گفته خانم سفیر سیمایی جذاب دارد، خوش لباس، قاطع، فهیم و با اراده است.

با این حال افراد طایفه او دو قاطر حامل بار را می ربایند و محافظان هیات با تعقیب دزدان تنها موفق می شوند قاطرها را بدون بار پیدا کنند و باز آورند. او می گوید رئیس طایفه سگوند دارای بیست و چهار پسر شجاع است که با آنها این سو و آنسو می رود.

او سگوندها را پرخاشگر و از نظر قیافه جذاب و پوشیده در لباس سیاه رنگ می داند، زنهایشان پیراهن سینه باز بر تن دارند و برخی نیز قشنگ بوده اند. خانم سفیر شب را در دامنه کبیرکوه و در حوالی پل تنگ به سر می برد او از راهنمای دریکوند خودتبعیت می کند و راه کیالان را پیش می گیرد تا به قول آنان با بیرانوندها که قوی تر و بزرگ تر و یاغی تر از سگوندها بوده و خیلی گردنکشی می کرده اند، مواجه نشود.

رئیس قبیله سگوند نیز به او گفته بود بیرانوندها دو برابر سگوندها هستند و میل ندارد با آنان درگیر شود و اجباراً راه کیالان را در پیش می گیرند. از دشواری کیالان که بگذریم او شب را در محلی بنام «سراشکفت» به سر برده و از محافظین لرش سخن می گوید با تفنگ های مارتینی و بلژیکی با دو ردیف قطار دور کمر که بزرگترین هدیه برای آنها گرفتن فشنگ بود.